CANIM TÜRKİYEM!

İki haftadır, sağlık sorunları yaşıyorum. Ancak bu duygularımı dile getiremeden edemedim.

Önceki gün Uçağımız düştü, 20 evladımızı şehit verdik.

Hepsi birbirinden kıymetli ve değerli, işinde uzman olan askerlerimizi bu gün törenle ebediyete uğurladık.

Allah Onların mekanını cennet eylesin, ailelerine ve sevenlerine, milletimize sabır versin, Allah onların ailelerine başkaca acılar göstermesin.

Değerli okurlar, ateş düştüğü yeri yakar derler.

Şimdi şehitlerimiz ebediyete gittiler.

Ama geride kalan aileleri, yakınları acı içindeler.

Onların acılarını paylaşmak ve yanlarında olmak hepimizin görevi.

Bu acıyı yaşarken bir yangın uçağımız kayboldu, o da bizleri üzdü.

Ancak ülkemizin içinde bulunduğu gerek sosyal, gerek siyasi gerekse toplumsal durum farklılık arz ediyor.

Birinin iyi dediğine diğeri kötü diyor ve toplum geriliyor.

Ülkemizin her zamankinden daha fazla birlik ve beraberliğe ihtiyacı var.

Ve biz kardeş olduğumuzu unutmayalım.

Renk, din, dil, ırk, mezhep ayrımı yapmaksızın ve siyasi parti ayrımı yapmaksızın el ele tutuşmak durumundayız.

Sınırlarımızda cereyan eden olaylar, savaşlar, sınır kavgaları, göçler, Egedeki 12 mil olayı, Adalar meselesi, KKTC ve mavi vatan meselesi, savunma sanayindeki yaptıklarımız, bize dost gözüken birçok devleti kara kara düşündürüyor ve bize sinsi planlar yapıyorlar.

Bu palanları bozmak bizim işimiz.

El ele vermek, devletimizi ve milletimizi ön plana alarak, kişisel kaygılardan kurtulup, milli ve manevi değerlerimize sahiplenmek zorundayız.

Zor günlerden geçiyoruz.

Hakkaniyetli, adaletli olmak zorundayız.

Birbirimize tahammül etmek, sabır göstermek, hoşgörülü olmak durumundayız.

Yaşayacak bir başka Türkiye yok.

Bu ülke hepimizin.