ÇOCUKLAR ve ÇETELER

Günümüz ortamında gün geçmiyor ki bir çocuk cinayeti, çocuk kavgası, şiddeti, çocuklar tarafından yapılan işkenceyi görmediğimiz.

Toplum tuhaf bir duruma geldi.

1980 den sonra toplum, KURALI VE KUTSALI olmayan toplum haline geldi.

Ekranlarla ile büyüyen yeni nesil, üretimden kopuk hale geldi.

Şiddet yanlısı, nefret yanlısı, ahlak yoksunu, merhamet ve vicdan yoksunu hale geldi.

Bu çocukların bu hale gelmesinde toplum olarak üzerimize düşeni yapmadık.

İyi bir eğitim mesela…

Bugünkü eğitim üretimden kopuk bir eğitim…

Aile ortamı eğitimden uzak…

Ana baba olarak ekranlar elimizden düşmüyor ve birçok olaya bizler çanak tutuyoruz.

Toplumda yaşayan her birey el ele tutuşmak zorundayız.

Çocuklar için kilitlenmeliyiz.

Bu ülke bizim, bu insanlar bizim.

Sevelim, sevilelim.

Hep beraber yarınları kurtaralım.

Çocuklara kulak vermeyi ise unutmayalım.

Eğer bir çocuk sürekli eleştirilmiş ise, kınamayı ve ayıplamayı öğrenir.

Alay edilip aşağılanmış ise, sıkılıp utanmayı öğrenir.

Kin ortamında büyümüş ise kavga etmeyi öğrenir.

Devamlı utanç duygusu içinde büyütülmüş ise kendini suçlamayı öğrenir.

Desteklenip yüreklendirilmiş ise kendine güvenmeyi öğrenir.

Övülmüş ve beğenilmiş ise takdir etmeyi öğrenir.

Hakkına saygı gösterilerek büyütülmüş ise adil olmayı öğrenir.

Güven ortamı içinde yetiştirilmiş ise inançlı olmayı öğrenir.

Aile içinde dostluk ve arkadaşlık görmüşse, bu dünyada mutlu olmayı öğrenir.

Bunları önce biz aileler idrak edeceğiz ve yaşayacağız, yaşatacağız.